Nadat ik onder zijn gewicht achterover op de grond was gevallen en daardoor enige tijd het bewustzijn had verloren, duurde het
niet lang of hij was verdwenen, mijn vaders hond Max. Weggelopen.
Meermalen heeft mijn vader zich een hond aangeschaft.
Voor mijn geboorte moet hij er een gehad hebben die vooraan ons paadje op
wacht stond met een sigaar in zijn bek. (Maar dat geloof ik nu niet meer).
Mijn vader voedde ze streng op. Ik als kleuter kwam
er tegen in verzet, wanneer hij het dier
berispend aan een oor trok.
Nadat zijn laatste hond de postbode in de hand had
gebeten, moest hij hem weg doen. Mijn vader stemde ermee in dat we voortaan over
zouden gaan op katten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten