Van kort verhaal naar volwaardige roman: ‘Eksteroog’ – deel VII

door

Sophia Désedan

Eén verbeterpunt uitgelicht: meer lichtheid

Pakken we de draad van de vorige aflevering van deze serie weer op. Omdat je meelezer je roman ‘Eksteroog’ nogal somber vond, ben je gaan kijken wat daaraan te verbeteren viel. Vertel.

Positieve wending aan het slot

Ja, vooral het eind vond zij naargeestig. Het heeft een tijdje geduurd, maar in een flits wist ik opeens hoe de roman een wat positiever slot te geven. Ik hoefde er slechts één laatste zin aan toe te voegen, waardoor er nog van alles mogelijk wordt voor mijn hoofdpersonage Reinier Verbriest. Maar dat ligt dus buiten de tekst van de roman, dat is aan de verbeelding van de lezer.

In Balans - meer ruggengraat

Vanuit die positieve slotzin ben ik aan de hele roman af en toe een zinnetje gaan toevoegen, waardoor de nadruk stukje bij beetje meer op de acceptatie van de ziekte is komen te liggen. Die weg naar acceptatie vormt nu samen met een ook op verzoek van mijn meelezer duidelijker weergegeven ontwikkeling van de ziekte waaraan Reinier Verbriest lijdt, een steviger ruggengraat.

In balans - meer lichtheid  I

Om meer lichtheid, een balans tussen lichtheid en somberheid te krijgen, heb ik verder nog wat meer voorvallen uit de jeugd van Reinier aan de roman toegevoegd. Grappige voorvallen en aangename ervaringen, die ook een soort toelichting vormen op hoe Reinier momenteel, als volwassene in het leven staat.

Intermezzo

Vraagt iemand om meer lichtheid in een roman, dan kijk ik allereerst naar de mogelijkheden binnen de roman zelf, naar de elementen. Wanneer je er buiten gaat zoeken, moet je er dus een element aan toevoegen, met het risico dat de roman veel te breed wordt.

Dus kijken binnen de tekst.

In balans – meer lichtheid II

In de vorige versie van deze roman staan ter wille van de lichtheid een paar scenes, waarin Reinier terugdenkt aan de vakantie die hij zeven jaar eerder samen met zijn ex vriendin Martha vierde op het Griekse eiland Kefalonia. De gedachten aan de zeegolven, de zon en de ‘aanwezigheid’ van zijn ex geven hem rust, leiden hem af van de zware dingen die hem met betrekking tot zijn ziekte te wachten staan.

Het lag allemaal zó voor de hand om dit Kefalonia-onderdeel ter wille van de lichtheid verder uit te breiden.

De Kefaloniahoofdstukken uitgelicht

Daarvoor moest ik heel wat research plegen. Pagina’s en pagina’s aan tekst plukte ik van het internet. Het meest interessante en meest relevante ervan zette ik om in eigen woorden, maakte ik geschikt voor de roman. Ik kwam uit op ruw materiaal voor vier hoofdstukken Kefalonia.

Die hoofdstukken mochten natuurlijk pertinent niet overkomen als vakantiedagboekverslagen. Vakantiedagboekverslagen horen niet in romans thuis. Nee, de Kefaloniahoofdstukken moesten met een al bestaand thema of element verweven worden.

Opnieuw hoofdbrekens.

En weer lag het plotseling zó voor de hand. Kefalonia. Dat is Griekenland. En wie Griekenland zegt, denkt aan Mythologie. Ik moest iets uit de Griekse mythologie zien te vinden, iets dat ik kon verbinden met een bestaand element of thema binnen de roman.

N.B.: ‘Eksteroogs diagnose’ heet tegenwoordig ‘De geschonken tijd’