Op naar de
uitgever, op naar de lezer!
Laatste redactieslag voltooid
De afgelopen tijd heb ik in ‘De IJskoning’ de synoniemen
en zinnen die in de plaats zijn gekomen voor het woord ‘niet’ op hun
leesbaarheid gecontroleerd. Kwamen ze geforceerd over, dan paste ik de tekst
nogmaals aan. Soms bleek dat onmogelijk en plaatste ik een ‘niet’ terug. Zo
zijn er 22 ‘nieten’ in ‘De IJskoning’ teruggekeerd. Ook heb ik nog 30 ‘nieten’ kunnen
verwijderen.
Op dinsdag 27 december heb ik aan deze werkzaamheden
een punt gezet. Daarmee is de laatste redactieslag op ‘De IJskoning’, waaraan
ik in januari 2016 was begonnen, voltooid. De roman is klaar voor de uitgever.
(In die richting heb ik al een bescheiden stap genomen).
Ter vergelijking
Om u een indruk te geven wat er in deze maanden, mede
dankzij de opmerkingen van mijn meelezer, zoal is veranderd: hieronder twee
fragmenten uit Hoofdstuk 2:
Versie 2013:
‘Mijn moeder, ze heeft die waxinelichtjes geplaatst om ons te
beschermen tegen de boze buitenwereld, de geesten die er ronddolen, de
verdwaalde geesten die op zoek zijn naar een mens die door wat hem allemaal
overkomen is eigenlijk niet meer zo goed weet hoe het verder met hem moet. En
dan weet ze helemaal nog niets van wat ik vanmiddag voor die kroeg heb beleefd.
Je kunt ze maar beter weer doven, mam. Voor mij helpen die waxinelichtjes
niet. Ik geloof er niet in. Neem ze mee
naar boven, naar je hobbykamer. Zet ze daar om je heen, straks na het eten,
wanneer je er weer een uurtje gaat mediteren. En als je dat gaat doen, wil je
dan ook eens gaan mediteren op een van die negatieve eigenschappen van jou? Die
overdreven, verstikkende aandacht voor mij? Je vindt me interessant, vanaf het
begin heb je mij voorlijk genoemd. Maar of dat nu een zegen is, dat voorlijk
zijn? Vanaf het begin, vanaf het moment dat ik zelfstandig ben gaan denken heb
je een hele tijd geprobeerd om van mij een toeverlaat te maken, een
gesprekspartner. Dat is je niet gelukt en daarom ben je me maar gaan aanhalen.
Ja, je probeerde van mij je knuffelbeertje te maken. Ook dat is je uiteindelijk
niet gelukt. Vanaf mijn negende heb ik mij zo veel mogelijk buiten je
omarmingen weten te houden. Die man hier recht tegenover mij, die man die zich
mijn vader noemt, jouw wettige echtgenoot: daar hoor je je tegenaan te vlijen,
met hem moet je praten, bij hem kun je je knuffeltjes vandaan halen. Niet bij
mij.’
Versie 2016:
‘Mijn moeder, ze heeft die waxinelichtjes geplaatst om ons
te beschermen tegen de boze buitenwereld. Je
kunt ze maar beter weer doven, mam. Voor mij helpen ze niet. Ik geloof er niet
in. Neem ze mee naar boven, naar je hobbykamer. Zet ze daar om je heen, straks
na het eten, wanneer je er een uurtje gaat mediteren. En als je dat gaat doen,
wil je dan ook eens stil blijven staan bij een van die negatieve eigenschappen
van je? Die overdreven, verstikkende aandacht voor mij? Je vindt me
interessant, vanaf het begin heb je mij voorlijk genoemd. Maar of dat een zegen
is, dat voorlijk zijn? Vanaf het begin, vanaf het moment dat ik zelfstandig ben
gaan denken heb je geprobeerd om van mij een toeverlaat te maken, een
gesprekspartner. Tot ik mijn handen tegen mijn oren begon te drukken.
Vervolgens ben je me maar gaan aanhalen. Godzijdank heb ik me al vanaf mijn
negende buiten je omarmingen weten te houden. Die man hier recht tegenover mij,
die man die zich mijn vader noemt, jouw wettige echtgenoot: daar hoor je je
tegenaan te vlijen, met hem moet je praten, bij hem kun je je knuffeltjes
vandaan halen. Niet bij mij.’
Aanprijzing
Al zeg ik het zelf: ‘De IJskoning’ leest als een trein.
De lezer wordt wel gevraagd, af en toe terug te bladeren of het verhaal goed in
zijn hoofd te houden, want ‘De IJskoning’ scherpt de geest. Er staat wijsheid in, er staat baarlijke nonsens in. Ja, de geest van de lezer wordt scherp
gehouden. Scherp gehouden door:
prachtige zinnen
levensechte beschrijvingen
thema’s en symbolen die ondergronds verbindingen met
elkaar aangaan
en: spannende momenten.
Binnen deze zinnen speelt zich een familiedrama af. Nu
en dan kan er een traan worden weggepinkt. Maar er zijn ook momenten voor een
lach. En als de lezer de laatste regel van ‘De IJskoning’ gelezen heeft, zal hij
of zij denken: dit had ik niet verwacht. Maar het klopt met het geheel. Alles
heeft met alles te maken, en wel zó dat de lezer na een weekje ‘De IJskoning’ nog eens wil lezen.
Oproep en wens
Ja, ‘De IJskoning’ is klaar voor de uitgever. Daarom
roep ik iedereen op om dit bericht onder vrienden, kennissen en familie te
verspreiden. Lees de fragmenten in ‘De IJskoning’ (klik daarvoor rechts van
deze tekst op de cover van ‘De IJskoning’). Leest en zegt het voort: ‘De
IJskoning’ is een prachtroman! Misschien wordt door deze reclame de kring van geïnteresseerden
en potentiële kopers zo groot, dat een uitgever de publicatie van ‘De
IJskoning’ eerder durft aan te gaan.
Ik wens u allen een goed Oud en Nieuw toe en vooral
een gezond 2017 vol leesgenot.
Eric Steiner.
